-Το Σίχνικο Μοναστηρακίου, με φιλόξενους και με χιούμορ κατοίκους, (μήν σας ξεγελάσει το ύφος τους), βρίσκεται νότια του Μοναστηρακίου, σ' ένα μεγάλο πλάτωμα χωραφιών περιτρηγυρισμένο απο άγρια βουνά, δημιουργώντας μιά αίσθηση αντιφατική. Δυτικά του, μέσα σε σύντομο φαράγγι που αρχίζει απο το χωριό και σβήνει στο Παλιοχώρι, υπάρχει σπήλαιο, άγνωστου βάθους, λόγω του πολύ νερού που έχει μέσα του, καθιστά αδύνατη τη συνέχισή του.
-Απο εδώ, μπορείτε να επισκευτείτε τη σπηλιά του Κατσαντώνη, που βρίσκεται καλά κρυμμένη ανατολικά του Πύργου. Είναι μιά σχισμή - πλάτωμα, πάνω σε τεράστιο βράχο, όπου ο άρρωστος Κλεφταρματωλός των Αγράφων δέχονταν τις φροντίδες του αδερφού του Γιώργου Χασιώτη. Ήταν Αύγουστος του 1808, ο Αλή Πασάς πληροφορήθηκε για τον ανήμπορο πλέον Αετό των Αγράφων και ξεκίνησε εκστρατεία σύλληψής του. Για κάποιους λόγους, προδοσίας ή αμέλειας, που και σήμερα ακόμα πολύς ο λόγος, ανακαλύφτηκε το κρυσφήγετό του. Πολυάριθμοι τουρκαλβανοί υπο τον Άγο Μουχουρτάρη το περικύκλωσαν, αιφνιδίασαν τη μικρή συνοδεία φρουρά του Καπιτάνιου και μετά απο σύντομη μάχη συνέλαβαν τα δύο αδέρφια. Στο άκουσμα της σύληψης, ο Κώστας Λεπενιώτης, ο τρίτος αδερφός του Κατσαντώνη και μετέπειτα διάδοχος του, έπιασε τα περάσματα που οδηγούσαν στα Γιάννινα σε μια προσπάθεια απελευθέρωσης των αδερφών του, αλλα ο Άγο Μουχουρτάρης αιφνιδίασε και πάλι, διέφυγε με τα πολύτιμα λάφυρα μέσω Καρπενησίου. Η συνέχεια στον μαρτυρικό πλάτανο των Ιωαννίνων. Εκεί, τα δυό αδέρφια αρνήθηκαν στα κελεύσματα του Αλή Πασά, που τους έταξε τα πάντα για να μπούνε στις υπηρεσίες του, μάταια όμως, η αγραφιώτική περιφάνεια τους δέν ξεπουλιόταν και πλήρωσαν ακριβά το αντίτιμό της. Αγέρωχα δέχτηκαν το σφυροκόπημα του δήμιου σπάζοντας τα πόδια τους πάνω στο αμόνι, εκεί, η ψυχή τους φτερούγισε ψηλά, ατένισαν, ζύγισαν τα φτερά τους κατα τ' Άγραφα και πέταξαν, λεύτερα πλέον στην αιωνιότητα.