-Ένα γραφικό χωριό φωλιασμένο στην ανατολική αγκαλιά του Βελουχιού. Ζωντανό, που τα καλοκαίρια χαίρεσαι να βρίσκεσαι στα καφενεδάκια του, ανάμεσα στους φιλόξενους κατοίκους του και σε αυτούς που μετανάστευσαν, ιδίως για την Αμερική, οι οποίοι δέν ξέχασαν το όμορφο χωριό τους. Κουβέντα και καλαμπούρι, σβύσιμο με το εξαίρετο μούρο (μουρόρακο), τους ρυθμούς της αστικής ζωής.

-Βόρεια στο Στενωματιώτικο ρέμα, ο συντηρημένος νερόμυλος και η πέτρινη καμάρα, που σύνδεε με τα χωράφια τους, το Παυλόπουλο και τα υπόλοιπα χωριά της περιοχής. Το όνομά του ίσως προέρχεται απο τη θέση ''Στενά'' όπου το κεντρικό πέρασμα πρό του αυτοκινητόδρομου για την υπόλοιπη Ευρυτανία.

-Βόρεια, απέναντι στο χωριό, υπάρχει το ύψωμα Τούρλα. Υπήρχε Κάστρο κάποτε, όντος στρατηγική η θέση, αλλα σήμερα δύσκολα φαίνεται κάτι. Όπως τα περισότερα Κάστρα της Ευρυτανίας, έτσι και τούτο χάθηκε στο διάβα των χρόνων. Οι κάτοικοι έπερναν τις πέτρες για να χτίσουν τα σπίτια τους, τις αποθήκες, τα χωράφια τους.