-Η μικρή Αράχωβα; Αραχωβίτσα το παλιό όνομα του πανέμορφου χωριού των Πετραλώνων. Τα γραφικά ταπεινά του εξωκκλήσια, το πνιγένο στο πράσινο των ελάτων και καρποφόρων δένδρων, συνθέτουν έργο ζωγράφου υπο την επήρεια μεθυστικών ευρτανικών χρωμάτων.

-Νοτιοδυτικά, κάτω στο Αγιοτριαδίτικο ρέμα, μέσω μιας όμορφης χωμάτινης διαδρομής, το εκκλησάκι του Αγίου Δημητρίου και λίγο πιό κάτω, ο περίφημος ''Μύλος του Βασίλη''. Δυστηχώς, εγκατελημένος. Θιαθέτει νεροτροβιά και μαντάνι. Είναι ίσως το μοναδικό μαντάνι στην Ευρυτανία που έχω δεί, διαλυμένο μεν, αλλα υπάρχει. Εξυπερετούσε του Αραχωβιώτες, αλλα και τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Το μαντάνι ήταν σύστημα μηχανισμού, υδροκίνητο που επεξεργάζονταν με παλμικές κινήσεις τα μάλλινα και βαριά χαλιά.

-Είναι κρίμα, θα μπορούσε απο το υπάρχων μαντάνι να κατασκευαστεί παρόμοιο και να τεθεί σε λειτουργία, παράληλα με τον μύλο και τη νεροτροβιά, για λόγους Ιστορικούς και πολιτισμικούς, στην υπηρεσία της εκπαίδευσης και της τουριστικής προβολής του τόπου μας, κόντρα στη συνεχόμενη απαξίωση της παλιάς ευρυτανικής οικονομίας, που σβήνει στους ξενόφερτους αγχωτικούς νεοβάρβαρους ρυθμούς ζωής. Άν είχανε λίγο μυαλό στην κούτρα τους οι τοπικοί μας άρχοντες, αυτοί οι "άξιοι" εκπρόσωποι των αστικών κομμάτων που διαχειρίζονται Δημοκρατία, θα ήταν η Ευρυτανία στη θέση που της αρμόζει. ...αλλα ότι ψηφίζουμε πέρνουμε...