Άρης Βελουχιώτης. 6. Η αυτοκτονία του Άρη Βελουχιώτη Μετά το Δεκέμβριο του 1944 και τη Συμφωνία της Βάρκιζας, την οποία ο Βελουχιώτης υπέγραψε για λόγους πειθαρχίας, αντέδρασε προσωπικά και συναισθηματικά δίνοντας τραγικό τέλος στη ζωή του, στα 40 του χρόνια (16 Ιουνίου 1945) (Μεγάλη Σοβιετική Εγκυκλοπαίδεια, 1979). Ο Άρης μετά από άκαρπες προσπάθειες να έρθει σε επαφή με τα αδερφά βαλκανικά κόμματα, ώστε να εκφράσει τα λάθη της ηγεσίας, περιφέρονταν στα βουνά της ηπείρου. Στα χέρια του Άρη Βελουχιώτη πέφτει το φύλλο του Ριζοσπάστη (12 Ιουνίου 1945), που με πρωτοσέλιδο άρθρο το κόμμα με εντολή του Νίκου Ζαχαριάδη τον αποκύρηξε (Χατζηπαναγιώτου, 1982). Ο Άρης βρίσκεται στο φαράγγι του Φάγγου της Μεσούντας, (χωριό της Άρτας), μόλις πέρασαν τον Αχελώο ποταμό διωκόμενοι από απόσπασμα. Εδώ σε τούτα τα χώματα της ρουμελιώτικης γης αποφάσισε να δώσει το τέλος στη ζωή του. Σήκωσε το πιστόλι του στο κρόταφο και πίεσε τη σκανδάλη, ένας ξερός κρότος ακούστηκε και έστρεψαν σαστισμένοι το βλέμμα τους οι λιγοστοί του σύντροφοι. Ο πιστός του από την αρχή του αγώνα σύντροφος του Τζαβέλας μέσα σε λιγμούς αρπάζει μια χειρομβοβίδα την οποία αφοπλίζει κι αγκαλιάζοντας το άψυχο σώμα του αρχηγού του αφήνει και αυτός τη τελευταία του πνοή. Τα πολύτιμα λάφυρα μέσα σε κλίμα πανηγυρισμού που προμύνηε την απελευθέρωση του λαού στόλιζαν τον φανοστάτη των Τρικάλων.
Φωτό 10. Τα κεφάλια του Βελουχιώτη και του Τζαβέλα. |
