Θεωρητικός εντοπισμός των γονιδίων υπεύθυνων για την εμφάνιση του κακοήθους νεοπλάσματος και περαιτέρω σκέψεις για τη θεμελιώδη μονάδα της ζωής (κύτταρο).

Το κακόηθες νεόπλασμα είναι η νόσος η οποία προκαλεί συνεχή και ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή αρρώστων κυττάρων, η οποία προς το παρόν και με τους υπάρχοντες τρόπους αντιμετώπισης (φάρμακα, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες και χειρουργικές επεμβάσεις είναι μόνο προσωρινά δυνατόν να περιοριστεί, όχι όμως και να ανασταλεί ολοκληρωτικά. Και φυσικά κατά κανόνα η τελική κατάληξη είναι ο θάνατος του ασθενούς λόγω και των μεταστάσεων που προκαλούνται σε διάφορα όργανα του σώματος.

Η κακοήθης νεοπλασία λοιπόν, είναι μια νόσος η οποία διαταράσσει τις αναπαραγωγικές δραστηριότητες του κυττάρου και με τις υπάρχουσες σημερινές θεραπευτικές δυνατότητες είναι κατά κανόνα αδύνατον να αντιμετωπιστεί επαρκώς. Οι μεταστάσεις που επέρχονται καθιστούν την αντιμετώπιση της νόσου αυτής (καρκίνος όπως κοινά λέγεται) ακόμη πιο πολύπλοκη.

Με βάση λοιπόν τα ανωτέρω, συμπεραίνουμε ότι η κακοήθης νεοπλασία είναι μια ολοκληρωτική νόσος του οργανισμού η οποία και λόγω των μεταστάσεων (όπως πιο πάνω αναφέραμε) είναι αδύνατο σήμερα να θεραπευτεί σε συντριπτικό ποσοστό των περιπτώσεων που προκύπτουν.

Όμως η ύπαρξη των μεταστάσεων είναι μια άποψη η οποία δεν φαίνεται να ευσταθεί. Και πιο συγκεκριμένα:

Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν είδη κακοήθους νεοπλάσματος τα οποία αφαιρούνται δια χειρουργικών επεμβάσεων (όπως η εκτομή του μαστού). Παρά ταύτα η επανεμφάνιση του κακοήθους νεοπλάσματος μετά από βραχύ ή μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (άγνωστο ακριβώς) είναι σχεδόν βεβαία (όταν οι συνθήκες ωριμάσουν). Αυτό το γεγονός και δεδομένου ότι ο καρκίνος έχει καθαριστεί, δημιουργεί την υπόνοια ότι ήδη υπάρχουν άλλες εστίες μόλυνσης.

Η άποψη που εγώ εκφράζω είναι ότι, από τη στιγμή που το κακόηθες νεόπλασμα (καρκίνος) προσβάλει έστω και ένα, μοναδικό κύτταρο του οργανισμού, τότε εντός ολίγου χρόνου μολύνεται ολόκληρος ο οργανισμός δια του αίματος ή άλλου τρόπου ίσως. Θεωρώ δηλαδή βέβαιη την ύπαρξη υποδοχέων στο κύτταρο οι. οποίοι υποδέχονται το κακόηθες νεόπλασμα και διεγείρονται όταν οι συνθήκες ωριμάσουν με συνέπεια την εμφάνιση του καρκίνου σε διάφορα όργανα του οργανισμού σε αντιστοιχία με την εκάστοτε ωρίμανση των συνθηκών όπως περιγράφτηκε πριν. Άρα η ύπαρξη των μεταστάσεων είναι μια άποψη η οποία κατ' εμέ δεν ευσταθεί. Απλά το κακόηθες νεόπλασμα, σαν μια γενικευμένη νόσος που είναι, υπάρχει παντού.

Ας προσπαθήσουμε όμως να προσδιορίσουμε τη βασική αιτία που προκαλεί τη κακοήθη νεοπλασία, την αιτία με άλλα λόγια της συνεχούς αναπαραγωγής προσβεβλημένων κυττάρων.

Η συνεχής και ανεξέλεγκτη αυτή αναπαραγωγή κυττάρων, πρέπει να θεωρηθεί σαν τελική κατάληξη μίας γενετικής διεργασίας του κυττάρου η οποία προέρχεται από μια ερωτική πράξη μέσα στο ίδιο το κύτταρο. Και εδώ ακριβώς κρύβεται η αιτία που προκαλεί τη νόσο.

Η αναπαραγωγή κατά συνέπεια είναι το τελικό στάδιο της νόσου και συμβαίνει εφόσον μέσα στο κύτταρο έχουν ήδη γίνει διεγερτικές διεργασίες.

Άρα λοιπόν το κακόηθες νεόπλασμα είναι η νόσος η οποία εμβαίνει στην διέγερση του κυττάρου, στη φυλετική του φύση και πιο απλά θα έλεγα στη σεξουαλικότητα του κυττάρου.

Μπορούμε πλέον να προχωρήσουμε περαιτέρω.

Για την πρόκληση διέγερσης στο κύτταρο (όπως και γενικότερα) προϋποτίθεται η ύπαρξη γεννητικών ορμονών και γεννητικών οργάνων. Άρα λοιπόν η βασική αιτία η οποία προκαλεί τη νόσο είναι κάποια δυσλειτουργία των γονιδίων του κυττάρου τα οποία δρουν σαν γεννητικές ορμόνες και είναι υπεύθυνα για την αναπαραγωγή του κυττάρου γενικά.

Έχοντας τώρα πια εντοπίσει τη βασική αιτία της νόσού αναφέρουμε από το τέλος προς την αρχή τις διεργασίες όλες που λαμβάνουν χώρα στις γενετικές και ερωτικές λειτουργίες του κυττάρου.

Αναπαραγωγή (γέννηση) - κύηση - σύλληψη - ερωτική πράξη,- διέγερση του νευρικού συστήματος του κυττάρου και πριν απ' όλες αυτές τις λειτουργίες το βασικό αίτιο υπεύθυνο για την εμφάνιση της νόσου. Η δυσλειτουργία των γονιδίων - γεννητικών ορμονών του κυττάρου. (Η ύπαρξη των σεξουαλικών οργάνων του κυττάρου τα οποία αν προσβάλλονταν απλά θα καταστρέφονταν και δεν θα προκαλούσαν αναπαραγωγή, δεν μας αφορά).

Εντοπίζουμε λοιπόν το αίτιο της νόσου της κακοήθους νεοπλασίας στα γονίδια, γεννητικές ορμόνες του κυττάρου και με βάση τις ανωτέρω σκέψεις ο εντοπισμός των γονιδίων αυτών είναι πλέον εύκολος.

Πίσω βέβαια από την ύπαρξη των γονιδίων - γεννητικών ορμονών, υπάρχει ο εγκέφαλος του, κυττάρου, η συνεχής τάση για αναπαραγωγή (έρωτα) όπως ακριβώς και ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Μπορούμε πλέον να προχωρήσουμε πιο πέρα.

Το φύλλο του οργανισμού προσδιορίζεται από το χρωμόσωμα 23 με, κατά συνέπεια μικρότερες ή μεγαλύτερες πιθανότητες ανάπτυξης κακοήθους νεοπλάσματος. Άρα λοιπόν το αντίστοιχο χρωμόσωμα 23 του γονιδίου γεννητικής ορμόνης είναι άμεσα εμπλεκόμενο στην εμφάνιση της νόσου.

Η πρωτεϊνη που κυριαρχεί στην αναπαραγωγή είναι η αδενίνη.

Άρα με όλες τις ανωτέρω σκέψεις η ανάπτυξη της νόσου είναι μια διαταραχή των βάσεων του κυττάρου στο DΝΑ (γονίδια) οι οποίες λειτουργούν όπως πιο πάνω αναφέραμε σαν γεννητικές ορμόνες του κυττάρου.

Όπως αναφέραμε η αιτία πρόκλησης της κακοήθους νεοπλαοίας στο κύτταρο (καρκίνος) είναι η δυσλειτουργία των γονιδίων - γεννητικές ορμόνες.

Όπως γνωρίζουμε τα γονίδια αυτά είναι μια τριάδα αζωτούχων βάσεων καθένα. Κατά τη συνεχή αναπαραγωγή επομένως, κάτι μένει και κάτι φεύγει. Αυτό που φεύγει είναι αυτή η ίδια η αναπαραγωγή. Και αυτό είναι η αζωτούχος ρίζα του γονιδίου. Η δεσοξυριβόλη είναι η ενέργεια του κυττάρου και δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που μένει, το ίζημα δηλαδή, είναι η κακοήθης νεοπλασία και πιο συγκεκριμένα η φωσφορική ρίζα. Η πρόκληση της ασθένειας λοιπόν, προέρχεται από τη φωσφορική ρίζα του γονιδίου - γεννητική ορμόνη που διαταράσσεται.

Και επειδή όπως είπαμε η κακοήθης νεοπλασία είναι γενικευμένη νόσος απαιτείται μεγάλη συγκέντρωση αρρώστων ιόντων. Έτσι λοιπόν οδηγούμαστε στην βαριά φωσφορική ρίζα.

Συμπερασματικά λοιπόν η ανάπτυξη της κακοήθους νεοπλασίας προκαλείται από "σπάσιμο" στη βαριά φωσφορική ρίζα των γονιδίων που λειτουργούν σαν γεννητικές ορμόνες στο κύτταρο.

Είναι πλέον εύκολος με βάση τις ανωτέρω σκέψεις ο ακριβής χημικός προσδιορισμός των γονιδίων - γεννητικών ορμονών, των βάσεων δηλαδή που διαταρασσόμενες προκαλούν τη νόσο. Και κατά συνέπεια η παρασκευή του φαρμάκου για τη νόσο είναι αυτή (καρκίνος) είναι πλέον εύκολη.

Οι ανωτέρω σκέψεις όμως μας οδηγούν στην σύλληψη μερικών ακόμη βασικών εννοιών εάν ή όχι το κύτταρο αποτελεί τη βασική μονάδα της ζωής. Κατ' εμέ αυτή η άποψη είναι πλέον ξεπερασμένη. Και για να είμαι περισσότερο σαφής προχωρώ στην αποκάλυψη των κάτωθι σκέψεων.

Το κύτταρο όπως είναι γνωστό αποτελείται από τρία κυρίως μέρη. Την κυτταρική μεμβράνη, το κυτταρόπλασμα και τον πυρήνα. Μέσα σ' αυτά τα τρία τμήματα που αποτελούν το κύτταρο, υπάρχουν όργανα όπως το κεντροσωμάτιο. σύμπλεγμα Gogli, λυσοσωμάτιο, μιτοχόνδριο κ.λ.π., ενώ στον πυρήνα υπάρχουν τα νουκλεϊκά οξέα DΝΑ και RNA βασικά.

Τα ανωτέρω όργανα μαζί με όλα τα υπόλοιπα, επιτελούν ζωτικές για το κύτταρο λειτουργίες πολλές από τις οποίες είναι ακόμη άγνωστες και ανεξερεύνητες.

Η ύπαρξη των οργάνων του κυττάρου και η πιο πάνω διατυπωθείσα ιδέα της κατ' αρχήν ερωτικής και εν συνεχεία γενετικής δυσλειτουργίας του κυττάρου απ' την οποία προκαλείται η κακοήθης νεοπλασία (καρκίνος), μας οδηγεί στην άποψη, τη θεωρία ότι το κύτταρο δεν θα πρέπει να θεωρείται σαν ο θεμέλιος λίθος της ζωής, αλλά ότι και αυτό υπακούει στον εξής νόμο:

Δεδομένου ότι στο κύτταρο υπάρχουν όργανα τα οποία επιτελούν ζωτικές λειτουργίες, φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι το κύτταρο λειτουργεί ακριβώς όπως και ο ανθρώπινος οργανισμός ή μάλλον καλύτερα ότι ο ανθρώπινος οργανισμός λειτουργεί ακριβώς σαν το κύτταρο. Μερικές αντίστοιχες λειτουργίες του κυττάρου εις τον ανθρώπινο οργανισμό και γενικότερα τους έμβιους οργανισμούς, έχουν σαφώς προσδιοριστεί, όπως η λήψη τροφής, πέψη, απέκκριση, αναπαραγωγή κ.λ.π.

Με δεδομένη πλέον την ανωτέρω σκέψη ότι και το κύτταρο δηλαδή υπακούει στους βιολογικούς νόμους, προχωρούμε πιο πέρα σκεπτόμενοι όπως τα έμβια, έτσι και αυτό ζει, τείνει να δημιουργεί "συντροφιά" (δημιουργία ιστών) αναπαράγεται, έχει δηλαδή κοινές λειτουργίες με τους οργανισμούς και φυσικά τελικά πεθαίνει.

Έχοντας υπόψη τις πιο πάνω σκέψεις φθάνουμε στο συμπέρασμα ότι όπως και οι έμβιοι οργανισμοί αποτελούνται από μικρότερες μονάδες (κύτταρα) έτσι και το ίδιο το κύτταρο αποτελείται από μικρότερες μονάδες τις οποίες μπορούμε να ονομάσουμε υποκύτταρα και έτσι φθάνουμε στην κάτωθι σχέση:

    οργανισμός - όργανα

    όργανο - υποόργανα

    υποόργανο - κύτταρα

    κύτταρο - υποκύτταρα

    υποκύτταρο - ύπο-υποκύτταρα Κ.Ο.Κ

Ακολουθεί γενικά μια φθίνουσα διαδικασία η οποία μας οδηγεί στον πραγματικά θεμέλιο λίθο της ζωής που είναι κάτι (ίσως ουσίες) που ίσως ποτέ δεν θα μας επιτραπεί να προσεγγίσουμε.

Επιστρέφοντας στην αρχική μας έρευνα, η εμφάνιση της νόσου του καρκίνου (κακόηθες νεόπλασμα), οφείλεται σε ορμονική δυσλειτουργία των γονιδίων - γεννητικών ορμονών του κυττάρου. Προσβάλλεται δηλαδή η γενετική φύση του κυττάρου, το σπερματοζωάριο και το ωάριο του κυττάρου, δηλαδή τα γεννητικά υποκύτταρα του κυττάρου (γονίδια - γεννητικές ορμόνες διαταραχή των αζωτούχων αυτών βάσεων).

Το αν η φυλετική φύση του κυττάρου είναι διπλή (αρσενικό - θηλυκό) ή όχι είναι κάτι που χρήζει διερεύνησης. Προσωπικά πιστεύω, χωρίς να αποδεικνύω ότι έτσι είναι (διπλή), παντού υπάρχει το αρσενικό και θηλυκό ακόμη και εκεί που εμείς πιστεύουμε το αντίθετο επειδή δεν μπορούμε να το προσδιορίσουμε. Ακόμη και εκεί, κάπου στο βάθος, υπάρχει η διπλή φύση, το αρσενικό και θηλυκό.

Η μόνη ίσως φύση που δεν είναι διπλή (ίσως) είναι η πρωταρχική αιτία της ζωής που σίγουρα προέρχεται απ' το δημιουργό της. Και αυτό είναι κάτι που εμείς μάλλον δεν πρόκειται ποτέ να μάθουμε και που αν πλησιάσουμε πολλά μπορούν να συμβούν...

Κλείνοντας την έρευνα αυτή, ο προσδιορισμός των αζωτούχων βάσεων του DΝΑ (γονίδια - γεννητικές ορμόνες) είναι δυνατόν να γίνει εύκολα και κατά συνέπεια η αντιστροφή της βασικής αυτής διαταραχής που προκαλεί τη νόσο της κακοήθους νεοπλασίας (η παρασκευή δηλαδή του φαρμάκου για τον καρκίνο) είναι βάσει των ανωτέρω, απλή.

14-09-1997

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΡΕΤΣΗΣ

<<< ΠΙΣΩ <<<