Ο Νικόλαος Κρέτσης γεννήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 1959 στο χωριό Κρίκελλο Ευρυτανίας. Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν παντοπώλης στο Κρίκελλο και η μάνα του Ζωή, το γένος Γκιούσα, από τον Άγιο Θωμά Μεσολογγίου.
Ο παππούς του Νικόλαος Κρέτσης πέθανε ένα χρόνο αργότερα στις 28 Αυγούστου του 1960. Ο παππούς του ήταν μετανάστης στην Αμερική απ' όπου γύρισε και πολέμησε στον Μακεδονικό Αγώνα και αργότερα πήγε ξανά στην Αμερική. Στις 13 Μαϊου 1961 γεννήθηκε η αδελφή του Αγγελική.
Η πρώτη του ανάμνηση έρχεται στην ηλικία των δύο ετών όταν ένα σούρουπο είχε έρθει ο πατέρας του από τη Λαμία με το φορτηγό του Θανάση Περλεπέ (το φορτηγό του χωριού) κουβαλώντας ψώνια για το μαγαζί για το χειμώνα. Θυμάται ότι ψιλόβρεχε, τα φώτα του φορτηγού, τον πατέρα του, τον Βασίλη Φαλίδα και το Γιώργο Παπαδημητρίου, οι οποίοι δούλευαν στο μαγαζί του πατέρα του, να ξεφορτώνουν το φορτηγό και κάποιον να κουβαλάει το σταυρό για το μνήμα του παππού του. Ο Γεώργιος Παπαδημητρίου (Παπαδής) ήταν πρώτος ξάδελφος του πατέρα του.
Δύο χρόνια αργότερα, περίπου στα τέσσερά του χρόνια, εμφανίστηκε μια πρώιμη ευφυϊα κυρίως στα Μαθηματικά. Έκανε διάφορους μαθηματικούς υπολογισμούς μόνος του, και επίσης είχε διάφορες απορίες και προσπαθούσε να εξηγήσει διάφορα φυσικά φαινόμενα όπως η βροχή, το χιόνι, το χαλάζι, το φως, το σκοτάδι, τα αστέρια, τον ήλιο, τους ανέμους και διάφορα άλλα. Επίσης τον απασχολούσε πολύ το θέμα της ύπαρξης, του Θεού. Στα τεσσεράμισί του άρχισε να τον απασχολεί και το θέμα του χρόνου. Πολύ αγάπη έδειχναν προς εμένα τότε οι αδερφοί Χρήστος και Κώστας Τσιόβολος και ο Κώστας Κατσιάρης (γραμματέας στην Κοινότητα Κρικέλλου),οι οποίοι ήταν φίλοι του πατέρα του, καθώς και ο κουρέας του χωριού Νίκος Λ. Πλούμπης ο οποίος πάντα του έκανε έκπτωση στο κούρεμα. Το κουρείο του ήταν δίπλα από το μαγαζί του πατέρα του, ο οποίος του το είχε παραχωρήσει.
Παιδική του φίλη τότε ήταν η Μαίρη Σπαθιά, τρίτη του ξαδέρφη και γειτονοπούλα.
Το Σεπτέμβριο του 1965 πήγε στο Δημοτικό Σχολείο Κρικέλλου. Ήταν γενικά καλός μαθητής, έπαιρνε βραβεία αν και θεωρούσε ότι το σχολείο ήταν κάπως «αργό» για αυτόν.
Η συμπεριφορά των γονιών του δεν ήταν ιδιαίτερα καλή απέναντί του, κυρίως του πατέρα, ο οποίος ήταν καταπιεστικός, ήθελε να είναι ο πρώτος μαθητής και συχνά χειροδικούσε εις βάρος του. Η μάνα γενικά ήταν μάλλον αδιάφορη.
Ιδιαίτερη αγάπη προς το άτομό του έδειχνε τότε η γιαγιά του και μάνα του πατέρα του Αγγελική και η θεία του και αδελφή της μάνας του Αλεξάνδρα Γκιούσια- Καψιμάλη από το Μεσολόγγι.
Στα παιδικά του χρόνια στο χωριό παρέα έκανα με την Μαίρη Σπαθιά, την αδελφή της Έφη, τη Φωφώ Γ. Πλούμπη, τον Θανάση Τσαμαδό ο οποίος έμενε έξω από το χωριό, στην τοποθεσία Κόρπη, το Γιώργο Σπαθιά, αδελφό της Μαίρης και Έφης, τον Γιώργο Σπ. Συντζιρμά τις αδερφές του Χαρούλα και Σωτηρία, τον Νίκο Π. Πανάρα, τον Δημήτρη Ν. Χαραλαμπόπουλο ,τον Γιάννη Αθ. Περλεπέ, τον Θανάση Σαράντη, τον Βασίλη (Λάκη) Δρόσο και την Ολυμπία Κ. Πλούμπη . Επίσης, με τον Πάνο (Τάκη) Δ. Τσιούνη από Αθήνα, τους Βασίλη Χ. Κρέτση και Γιώργο Β. Πολύζο από Λαμία τα καλοκαίρια. Επίσης με τα ξαδέρφια του Χρήστο και Μίμη Κόρα από το Ευηνοχώρι Μεσολογγίου.
Το 1968 ήρθε στο Κρίκελλο στο Αγροτικό Ιατρείο, που βρίσκεται δίπλα στο σπίτι και στο μαγαζί του πατέρα του, ο γιατρός Νικόλαος Νόνας με τις ανιψιές του Μίνα και Γιάννα. Ο Νίκος Νόνας ήταν ευγενικός και καλός μαζί του καθώς και με όλα τα παιδιά του χωριού. Μας έκανε δώρα, μας έδειχνε σινεμά στο ιατρείο και μας έβαζε το μαγνητόφωνο να ακούσουμε μουσική.
Στις 19 Οκτωβρίου 1970 πέθανε στον Άγιο-Θωμά Μεσολογγίου η γιαγιά του και μάνα της μάνας του Πηνελόπη Γκιούσια. Την ίδια χρονιά ήρθε στο Αγροτικό Ιατρείο Κρικέλλου ο γιατρός Θανάσης Κλεφτογιάννης από Λαμία με τη σύζυγό του Ευλαμπία και τις κόρες του Δήμητρα (Μίτσι) και Εύη. Παρέμειναν στο Κρίκελλο μέχρι το 1975 και συνδεθήκανε με φιλία που κρατά μέχρι και σήμερα.
Μεγάλη συμπάθεια έδειχνε και ο δάσκαλός του Γιάννης Ροϊνάς από την Ξυνιάδα Δομοκού τα δυο τελευταία του χρόνια στο Δημοτικό Σχολείο.
1/8
<<< ΠΙΣΩ <<< >>> ΕΠΟΜΕΝΗ >>> |