Μια φορά κι ένα καιρό, υπήρχε μια πανέμορφη μικρή χώρα, η Σιβιστούπολη. Είχε ανθρώπους που δούλευαν στα χωράφια και έβοσκαν τα πολλά τους ζωντανά στους γύρο λόφους. Λιτά και σπαρτιάτικα μεν, αλλά χωρίς σκοτούρες δε. Η ζωή κυλούσε στους ρυθμούς της και μία μέρα, ήρθε μία μεγάλη κυρία σπουδαία και τρανή, η Ανάπτυξη, που τους έταξε λαγούς με πετραχήλια κι όλου του κόσμου τα καλά για να φύγουν από τούτο το όμορφο μέρος και να πάνε στον πολιτισμό να ζήσουν σαν άνθρωποι ευτυχισμένοι. Έτσι κι έγινε, ο τόπος ερήμωσε και η κυρία χωρίς σπυρί φιλότιμο, έτριψε τα χέρια της κι ο αγαθός κόσμος σκόρπισε στην τύχη του. Η Σιβιστούπολη θάφτηκε και χάθηκε, δεν έμεινε τίποτα όρθιο που να θυμίζει την παλιά της αίγλη. Κι έζησε αυτή καλά κι οι άλλοι...

 

 

Δείτε κι άλλες φωτογραφίες από την βυθισμένη Σιβίστα και τον ναό της Κοίμησις Της Θεοτόκου, κατά την επίσκεψη μου και πάλι στις 12/12/06 με τον Βουλευτή Δημοσθένη Τσιαμάκη.