-Η Κοντίβα με τον συνοικισμό της την Μερτισίτσα, βρίσκεται φωλιασμένη στις βραχώδες πλαγιές της νότιας Καλιακούδας. Διοικητικά ανήκει στον δήμο Δομνίστας. Λίγο πιό κάτω, ο Κρικελλοπόταμος, ή Κρικελλιώτης, περνά απο τα στενά της Κοντίβας. Τα στενά, ορίζουν και το τέλος του περίφημου φαραγγιού Πάνταβρέχει. Ένα πανέμορφο Χωριό που είναι έντονη η παρουσία της εγκατάληψης. Δέν έχει οδική πρόσβαση, ούτε ρεύμα. Συνδέεται με μονοπάτι, με το διπλανό Χωριό Δολιανά, άν βέβαια είναι συντηρημένο. Άλλη πρόσβαση, μέσω του Κρικελλοποτάμου, απο το Χωριό Πρόδρομος του δήμου Προυσού.

-Η Κοντίβα ήταν παντελώς έρημη απο την δεκαετία του 70', με αποτέλεσμα την ολική σχεδόν καταστροφή της. Μέσα του 90' που την πρωτοεπισκεύτικα, ο ενθουσιασμός μου για τον οικισμό αυτό, ήταν μεγάλος. Η Εκκλησία του Χωριού, η Αγία Σωτήρα και το εξωκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, είχαν σημάδια συντήρησης και ένα σπίτι όρθιο μόνο. Το σχολείο σχεδόν έτοιμο να πέσει, τα θρανία εκεί, να θυμίζουν το δράμα της ευρυτανικής αιμοραγίας, της μετανάστευσης. Συνθήματα στον τοίχο, σφραγίδα άλλης αιμοραγίας, του εμφυλίου πολέμου.

-Η εικόνα αυτή με πλήγωσε, όπως συμβαίνει και με πολλά άλλα εγκατελημένα Ευρυτανικά Χωριά. Υπόσχεσή μου στον Άϊ Γιώργη, να τελεστεί λειτουργία στο εκκλησάκι του. Την άνοιξη του 96, παρέα με τον Παπασπύρο, τον εφημέριο της κοινότητας του Κλαψιού, τελέστικε θεία λειτουργία! Ο ενθουσιασμός μας μεγάλος, υπόσχεση και του χρόνου ξανά εδώ. Έτσι άρχισε να καθιερώνεται κάθε χρόνο του Σωτήρος, συνάντηση Κοντιβιωτιών και φίλων στο Χωριό. Τριήμερο, καμιά φορά και παραπάνω, όπως ο Κυρ Βασίλης, συνταξιούχος, έμεινε ένα μήνα περίπου μόνος του, συντηρώντας το Χωριό, να μαζέψει απ' τα εγκατελημένα αμπέλια τα σταφύλια και να τα κάνει κρασί. (το καλύτερο κρασί που ήπιαμε, στην επίσκεψη του 2004) Ο καϋμός για το Χωριό τους μεγάλος. Μικρός το εγκατέλειψε, να βρεί την τύχη του στην πρωτεύουσα. Το 96 είμασταν τρείς, τώρα μαζευόμαστε πάνω απο πενήντα άτομα στο πανηγύρι. Καμιά φορά, έχουμε και όργανα. Η Κοντίβα ζεί και πάλι, έστω δυό τρείς ημέρες το χρόνο, μακριά απο άγχος και προβλήματα.

-Βόρεια του Χωριού, ο τόπος γεμάτος πήλινα θραύσματα, δείγμα κατοίκησης απο αρχαίων(;) χρόνων. Ο μεγάλος δάσκαλος, ο αείμνηστος Γιάννης Βράχας, μνημόνευσε σ' ένα βιβλίο του την Κοντίβα, "Απο τα Δολιανά στην Κοντίβα". Η ζωή των κατοίκων της και η ιστορία της. Δυστηχώς δέν βρίσκονται αντίτυπα πιά.