Αντώνης Κατσαντώνης.
9. Η Συνέλευση των κλεφταρματολών στη Λευκάδα και η καταξίωση του Κατσαντώνη.
Το καλοκαίρι του 1807 υπήρχαν πληροφορίες ότι ο Αλή πασάς σκοπεύει να επιτεθεί στη Λευκάδα. Οι Τούρκοι είχαν συμμαχήσει με τον Ναπολέοντα, ενώ είχε κηρυχτεί ο ρωσοτουρκικός πόλεμος. Ο Αλής μαζεύει στην Πρέβεζα 6.000 στρατό και ετοιμάζεται για το μεγάλο γιουρούσι κατά της Λευκάδας που κατέχουν οι Ρώσοι. Ο Ι. Κάποιστριας ζήτησε τότε από τον Κατσαντώνη να σπεύσει σε βοήθειά του, όπως και έκανε.
Κατά τον Φωτιάδη τη βοήθεια του Κατσαντώνη ζήτησε ο ελληνικής καταγωγής Ρώσος στρατηγός Παπαδόπουλος. Μαζεύει γύρω στα διακόσια παλικάρια ο ατρόμητος αρχηγός και ξεκινάει για την Αγία Μαύρα, όπως έλεγαν τότε την Λευκάδα.
Φαίνεται ότι οι Τούρκοι είχαν πληροφορίες για το δρομολόγιο του Κατσαντώνη και έσπευσαν στο γεφύρι του Μανώλη. Περίπου 1500 Τουρκαλβανοί από την μια πλευρά και σχεδόν 300 από την άλλη, υπό τον Κατσαντώνη και τον Κίτσο Μπότσαρη. Οι Έλληνες, αν και αναμετρήθηκαν με πενταπλάσιες δυνάμεις, μετά από λυσσώδη μάχη, έτρεψαν τους εχθρούς σε φυγή. Στο πεδίο της μάχης εγκατέλειψαν τουλάχιστον 80 νεκρούς και πολύ περισσότερους τραυματίες, αλλά και πολλά λάφυρα.
Στη μάχη εκείνη έχασαν τη ζωή τους 10 Έλληνες, μεταξύ των οποίων και ο καπετάν Δίπλας, γενναίος και νουνεχής, που εθεωρίτο ο κορυφαίος όλων των κλεφτών. Στη διάρκεια της μάχης, ο Δίπλας προχώρησε πολλές φορές με το σπαθί του μέσα στα ταμπούρια του εχθρού και θυσιάστηκε για την πατρίδα.
Συνεχίζοντας το δρόμο για τη Λευκάδα, ο Κατσαντώνης πέρασε αναγκαστικά από την τοποθεσία Γούστρες Ξηρομέρου. Ξαφνικά διαπίστωσε ότι απέναντί του βρίσκονταν περίπου 2.000 Τουρκαρβανίτες. Αμέσως έδωσε εντολή στους άνδρες του να πιάσουν τις κατάλληλες θέσεις και να περιμένουν το πρωί...
Η μάχη άρχισε από τα χαράματα και κράτησε όλη τη μέρα. Ο Κατσαντώνης, που βιαζόταν να φτάσει στη Λευκάδα, έφυγε τη νύχτα με τους άνδρες του, χάνοντας τρία παλικάρια. Οι Τουρκαλβανοί είχαν τριάντα νεκρούς και πολλούς τραυματίες.
Όταν έφτασαν στη Λευκάδα οι Κατσαντωναίοι, έγιναν δεκτοί με τιμές από τον ίδιο τον Καποδίστρια, τον στρατηγό Παπαδόπουλο, τον μητροπολίτη Ιγνάτιο, τον Κολοκοτρώνη, τον Νικηταρά, τον Δ. Καραίσκο (πατέρα του Γ. Καραϊσκάκη), τον Βαρνακιώτη, τον Βλαχάβα, τους Σουλιώτες και πόλους άλλους καπεταναίους. Ο κόσμος έτρεχε κοντά τους να τους περιεργαστεί, να τους θαυμάσει και να τους αποθεώσει.
Η συνέλευση των κλεφταρματολών στη Λευκάδα, που είχε συγκαλέσει ο Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος είχε διοριστεί έκτακτος επίτροπος της διοίκησης, είχε σκοπό: Πρώτον να ενισχύσει την άμυνα του νησιού και δεύτερον να διαπιστώσει το αξιόμαχο και τις δυνατότητες που είχαν οι δυνάμεις των κλεφτών, για ένα γενικό ξεσηκωμό κατά του κατακτητή.
Στην πρόσκληση του Καποδίστρια ανταποκρίθηκαν πρώτοι οι κλεφταρματολοί της Ρούμελης και της Ηπείρου, αν και διέτρεχαν τους μεγαλύτερους κινδύνους, γιατί χρειάστηκε να πολεμήσουν σκληρά για να φτάσουν στην Αγία Μαύρα.
Η σύναξη των ηρωικών καπεταναίων και των ανδρών τους, που έγινε στην τοποθεσία «Μαγεμένο», υπήρξε πραγματικός θρίαμβος για τον Κατσαντώνη. Με πρόταση του Καποδίστρια πάρθηκε ομόφωνη απόφαση να ανακηρυχθεί αρχηγός και κορυφαίος πολέμαρχος όλων των κλεφτών!
Η ανάγωριση του Κατσαντώνη ως αρχηγού, παρά την παρουσία τόσων σπουδαίων αρματολών, που αργότερα διαδραμάτισαν σημαντικότατο ρόλο στον αγώνα κατά του κατακτητή, δικαιώνει όλους εκείνους που τον χαρακτήρισαν ως «τον πιο μεγάλο κλεφτοκαπετάνιο του αιώνα του». Ασφαλώς αν δεν είχε χαθεί τόσο πρόωρα, σε ηλικία μόλις 33 ετών, λογικά η προσφορά του στον αγώνα της παλιγγενεσίας θα ήταν ανυπολόγιστη.
Στο τέλος της Συνέλευσης ο Καποδίστριας έκανε πρόποση και ευχήθηκε απελευθέρωση ολόκληρου του έθνους. Οι κλέφτες, με γυμνά τα σπαθιά τους, ορκίστηκαν να πεθάνουν για την πατρίδα και να μην καταθέσουν τα όπλα πριν τη δουν ελεύθερη και ανεξάρτητη.
<<< Προηγούμενη - Επόμενη >>>
<<< Περιεχόμενα >>>